Cu Chi Tunnels

Het tunnelcomplex van Củ Chi is een immens netwerk van ondergrondse tunnels in het district Củ Chi. Het complex is onderdeel van een nog groter tunnelnetwerk dat vrijwel onder het gehele land doorloopt. Het was Ho Chi Minh, de leider van Noord-Vietnam, die in 1965 opdracht gaf om het bestaande tunnelcomplex uit te breiden en het in een schuilplaats te veranderen voor communistische rebellen uit het zuiden, de Vietcong en het Noord-Vietnamese leger. In deze tunnels bewoog en leefden ze dus tijdens de oorlog recht onder de neus van het Amerikaanse leger. Agent Orange, napalm en constante bombarderingen werden gebruikt om het tunnelsysteem te kunnen ondermijnen.

Het zwaartepunt van het tunnelnetwerk lag 50 kilometer ten noord van Ho Chi Minh City en het strekte zich uit over minstens 300 km van ondergrondse gangen. De constructie van de tunnels zijn heel bijzonder. Als de stand van het grondwater het toeliet werden verschillende niveaus gegraven, vaak met elkaar verbonden door deuren die met boobytraps waren beveiligd. Er zijn veel bochten voor bescherming tegen explosies en doorgangen in een U-vorm, die met water waren gevuld. Dit was ter bescherming tegen giftige gassen. Bovendien waren de tunnels erg smal, waardoor de Vietnamezen er wel hier gemakkelijk doorheen konden en de Amerikanen niet.

De tunnels waren bezaaid met allerlei valkuilen om ongewenste indringers te verjagen: granaten, scherpe bamboestokken, giftige slangen en valse doorgangen. Ook veel dieren uit de jungle gebruikte de tunnels als schuilplaats. De tunnels werden hele dorpen gereconstrueerd: er waren ondergrondse werkruimtes waar niet ontplofte Amerikaanse munitie werd omgebouwd tot boobytraps, ziekenhuizen met operatiezalen, slaap- en eetruimtes, vergaderzalen, wapen- en voedselopslagplaatsen en zelfs theaters waar er door de strijders poëzie werd voorgedragen of toneel werd gespeeld.

De levensomstandigheden voor de guerrillastrijders in de tunnels waren ongelooflijk zwaar. De lucht in de tunnels was te slecht om in te ademen, ondanks de ventilatieschachten die naar de oppervlakte waren gegraven. Voedsel was vaak te weinig en het bedierf snel in de slechte omstandigheden. Het krioelde in de tunnels ook van ongedierte, muggen en parasieten met als gevolg dat de ondergrondse strijders last hadden van huidaandoeningen. Veel strijders hadden ook last van een ernstig vitaminetekort en aan zonlicht. Overdag zaten de strijders ondergronds en ’s avonds en ’s nachts verlieten ze de tunnels om de strijd aan te gaan. Door de tunnels konden de communistische strijders de strijd aangaan met de Amerikaanse soldaten om vervolgens weer in het niets te verdwijnen, vaak tot grote verbazing van de Amerikanen.

Na enkele operaties kregen de Amerikaanse commandanten zicht op de tunnels en zagen ook belang in van de tunnels. De soldaten ontdekten steeds meer en meer toegangen tot het complex, vaak door het gebruik van rookgranaten die in een tunneltoegang werden gegooid om te ontdekken hoe het tunnelsysteem in elkaar zat. De gekleurde rook verspreidde zich in een deel van de tunnel en kwam soms in de buurt terug boven de grond waardoor een nieuwe toegang kon worden gevonden.

Vietcong

De Amerikanen hebben ook pogingen ondernomen om de tunnels op te blazen met explosieven, maar dit had niet veel succes wegens van de hardheid van de ondergrond en door de vele bochten in de tunnels die het effect van explosies minimaliseerden. De Vietcong konden vervolgens de tunnels weer snel herstellen. De Amerikanen hebben talloze dingen geprobeerd om de tunnels te vernietigen. De Amerikanen stuurden zelfs afgerichte honden in de tunnel om de guerrilla’s eruit te jagen, maar deze dieren werden bijna steeds gedood door de communistische strijders of door de talrijke boobytraps die in de tunnels aangebracht waren. De Amerikanen hebben ook meerdere keren getracht een tunnel te vullen met traangas om zo de Vietcong aan de oppervlakte te krijgen. Dit was echter zonder succes omdat de tunnels meestal uitgerust waren met doorgangen die konden worden afgesloten en met watersloten die de verspreiding van gas ondergronds tegengingen.

Tunnels Vietnam

Uiteindelijk lukte het de Amerikanen om het tunnelcomplex van Cu Chi werd pas echt schade toe te brengen toen de Amerikaanse luchtmacht massaal het gebied begon te bombarderen met B-52 Stratofortress vliegtuigen. De bommentapijten die door de B-52’s boven het gebied werden uitgeworpen woelden de grond om en brachten zo delen van het tunnelcomplex aan de oppervlakte terwijl andere stukken instortten onder de hevige bommenregen.

Vandaag de dag is een deel van het tunnelcomplex omgebouwd tot museum. Men heeft wel de gangen vergroot en verbreed om de bezoekers toe te laten makkelijker te kunnen bewegen. De rest van het tunnelcomplex wordt niet langer gebruikt.

Bij binnenkomst kom je eerst eerst in het bezoekerscentrum waar aan de hand van een overzichtskaart uitleg gegeven van het tunnelcomplex en het verloop van de strijd. Ook krijg je een film te zien met authentieke opnamen. Verder zijn er ontzettend veel foto’s, wapens, graafwerktuigen en mijnen te zien. Vervolgens volgt een rondgang over het terrein en zie je hoe goed de ingangen van de tunnels gecamoufleerd zijn. Een gids zal je vragen om binnen een straal van enkele meters een ingang naar de tunnels op te sporen. Ik garandeer je, dat dit heel moeilijk is en dat je deze pas zult zien nadat de gids wat bladeren en zand heeft verwijderd, waardoor er een klein luikje zichtbaar wordt. Je kunt zelf ook het luik inkruipen en ervaren hoe smal de ingangen wel niet zijn en hoe lastig het is om het luik te sluiten zonder dat deze zichtbaar is van buitenaf.

Op het terrein vind je onder andere een commandopost, een keuken, opslagplaatsen en operatiekamer die nagebouwd is. Ook staat er een Amerikaanse tank.

Aan het einde van de tour kun je zelf door de tunnels kruipen. De gangen in dit gedeelte zijn, met het oog op de grotere westerse toerist, iets verbreed. De tunnel is hier 150 meter lang, 1.20 meter hoog en 60 cm breed en naarmate je verder komt, wordt de tunnel lager en smaller. Op handen en voeten kun je door de bloedhete en benauwde gangen kruipen.

Gelukkig zijn er onderweg verschillende uitgangen gemaakt om er eerder uit te kunnen ontsnappen. Je zult je verbazen hoe men hier voor langere tijd heeft kunnen leven! Als je last heeft van claustrofobie, adviseer ik je om de tunnels NIET in te gaan!

Boobytraps Cu Chi 

De gids laat je naast de tunnels ook de verschillende boobytraps zien die door de Vietnamezen gebruikt werden. Je krijgt een uitleg over hoe deze werkten. Het doel was om de Amerikanen te verwonden en te doden.

Wapens

Mocht je nog niet genoeg hebben van de oorlogservaring, dan is er op het terrein ook de mogelijkheid om, tegen betaling, met verschillende wapens te schieten die gebruikt werden in de Vietnamoorlog. Voorwaarde is dat je in een goede gezondheidstoestand bent en minimaal 16 jaar. De kogels worden in sets verkocht en elke set heeft ongeveer 10 kogels van hetzelfde type.

Hier is de prijslijst voor verschillende soorten kogels die worden verkocht:

• M16: 35.000 VND / 1 kogel (+/- € 1,50)
• AK 47: 40.000 VND / 1 kogel (+/- € 1,66)
• M60: 40.000 VND / 1 kogel (+/- € 1,66)
• Garand: 30.000 VND / 1 kogel (+/- € 1,30)
• M30: 30.000 VND / 1 kogel (+/- € 1,30)
• CARBIN: 25.000 VND / 1 kogel (+/- € 1,00)

(onder voorbehoud van prijswijzigingen)

Twee locaties: Ben Dinh en Ben Duoc

Wil je vanuit Ho Chi Minh City een bezoek brengen aan de Cu Chi Tunnels, dan heb je de keus uit twee plekken: Ben Dinh en Ben Duoc.

De meeste toeristen gaan naar Ben Dinh omdat dit tunnelnetwerk speciaal is ingericht voor de grotere westerse toerist. Authentiek is het niet, maar hier krijg je een prima beeld van de tunnels, de complexe Vietnamoorlog en de rol van de Vietcong. Ook door de beelden en voorwerpen in het bezoekerscentrum leer je veel van deze gruwelijke oorlog.

Ben Duoc ligt een stukje verder van Ho Chi Minh City. Hier kun je de originele tunnels bekijken. De meeste toeristen kunnen hier niet door de tunnels omdat deze te smal zijn. Het gangenstelsel bestaat hier uit vier verschillende delen. Hier kun je langs slaapzalen en ziekenzalen kruipen. In sommige ruimtes staan poppen die laten zien hoe men de dag doorkwam. Ook kun je hier de boobytraps van dichtbij bekijken. Een ondergrondse tour met gids duurt ongeveer een klein uur en bestaat uit een aantal indrukwekkende demonstraties en verhalen.

Kom je niet in Zuid Vietnam, maar wil je wel meer weten over deze tunnelcomplexen? In Centraal Vietnam, bij Vinh Moc ligt de DMZ zone en  ook een tunnelcomplex die je kunt bezoeken.

Kaart